In het politieke debat over asiel- migratie en integratie worden vaak vooral de grootste tegenstellingen uitvergroot. Waarbij de gevolgen van het beleid in de praktijk uit het oog verloren raken. Dit leidt tot een politieke impasse, opstapelende uitvoeringsproblemen en het verdwijnen van de menselijke maat in het asiel- en integratiebeleid. Het is daarom noodzakelijk dat politieke partijen hun meningsverschillen zien te overbruggen. In onze brief aan de informateur vragen we dan ook om terughoudendheid in het formuleren van nieuwe plannen, en meer aandacht voor de kwaliteit en de uitvoering van het huidige beleid.
1. Het vastgelopen asielsysteem moet op orde gebracht
Duizenden asielzoekers wachten al jaren wanhopig op een besluit over hun asielaanvraag. Zij wachten zonder enig perspectief, vaak al jaren gescheiden van hun gezinnen. Deze achterstand bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst heeft ook gevolgen voor de samenleving: de langdurige opvang is kostbaar en een nieuwe opvangcrisis ligt op de loer. De integratie loopt jarenlange vertraging op. En door de problemen bij de IND loopt ook de huisvesting in gemeentes spaak. Het uitblijven van goede terugkeerafspraken met herkomstlanden en moeizame dublinprocedures werken bovendien problemen met niet-kansrijke asielzoekers in de hand.
2. Vluchtelingen moeten volwaardig mee kunnen doen
Als vluchtelingen in Nederland mogen blijven, moeten ze ook mee kunnen doen. Daarom moeten vluchtelingen vanaf dag één toegang hebben tot taallessen en (vrijwilligers-)werk. Langdurig verblijf in asielzoekerscentra en trage gezinsherenigingsprocedures zijn funest voor een goede en snelle integratie. Bureaucratische belemmeringen die hun naturalisatie in de weg staan moeten worden weggenomen. Ook zijn er nog prangende vragen over de uitvoering van de nieuwe inburgeringswet die volgend jaar in werking moet treden.
3. De menselijke maat moet terug
De menselijke maat in het asiel- en integratiebeleid verdwijnt. Het wantrouwen jegens iedereen die asiel aanvraagt heeft gezorgd voor een haast ondoordringbare muur van bureaucratie en onmogelijke eisen. Dit is niet alleen een sta-in-de-weg voor de integratie en de uitvoering van het asiel en integratiebeleid, maar zorgt ook voor talloze persoonlijke drama’s. Onmogelijke eisen en zware sancties in het asiel- gezinsherenigings- en integratiebeleid leveren situaties op die niemand meer kan uitleggen. En met het verdwijnen van de discretionaire bevoegdheid is het haast onmogelijk geworden om een menselijk gebaar te maken.
4. Meer solidariteit nodig in Europa
Vluchtelingenkampen aan de buitengrenzen van Europa, zoals het Griekse Moria, schreeuwen om meer solidariteit in het Europese migratiebeleid. In plaats van met elkaar te wedijveren wie het strengste asielbeleid kan voeren zouden Europese landen moeten samenwerken om een einde te maken aan inhumane opvangkampen, illegale pushbacks en levensgevaarlijke pogingen om Europa te bereiken. Het falende Dublinbeleid moet op de schop, en er is een groot tekort aan hervestigingsplekken voor de meest kwetsbare vluchtelingen buiten Europa.
Lees hier onze brief aan de formateur