Sinds het uitbreken van de politieke en sociaaleconomische onrust in Venezuela in 2014, hebben meer dan 5 miljoen mensen hun land verlaten. Duizenden Venezolanen hebben toevlucht gevonden in Curaçao, waar ze opnieuw tegen problemen aanlopen. Naast slechte bescherming, is de toegang tot medische zorg, onderwijs en werk beperkt. Door deze slechte omstandigheden leven veel Venezolanen in de schaduw. Ze verbergen zich om te overleven en hun verhalen blijven te vaak ongehoord. Fotograaf Berber van Beek brengt daar verandering in met haar project ‘De verborgen stemmen van illegale Venezolanen op Curaçao’.
Verborgen stemmen
Venezolaanse vluchtelingen vertellen Berber van Beek niet alleen over hun leven, de vlucht, hun angsten en hun dromen, maar ook over de perikelen waar ze op Curaçao tegenaan lopen. Het land waar ze op zoek gingen naar veiligheid, biedt hen helaas niet de internationale bescherming die ze zo hard nodig hebben. Met hun anonimiteit gewaarborgd via maskers en plakkaten, vertellen ze hun verhaal zonder hun identiteit en leven in gevaar te brengen.
Carlos: ‘We moeten menselijker zijn om te kunnen groeien’
“Ik heb mijn leven drie keer op het spel gezet om hier te komen. Dit is de derde keer dat ik op het eiland ben het is geen reis die ik iedereen zou aanraden om te maken. We zitten gewoon in een houten bootje, altijd overladen met teveel passagiers. Ik kom niet van de kust, dus ik was de eerste keer zenuwachtig. Ik kom uit de stad. Ik ben niet gewend om op zee te zijn. Ik bleef de hele reis overgeven.”
Ana: ‘We leven in Angst. We werken hard, maar het is niet genoeg’
“Zwanger zijn zonder papieren is een grote uitdaging. Ik ben de hele dag thuis en elke ochtend als mijn man naar zijn werk gaat, maak ik me zorgen of hij ’s nachts thuiskomt of dat hij wordt gepakt en gedeporteerd. Ik ben de hele dag in dit kleine appartement in de hoop dat mijn man ’s nachts thuiskomt. Het is erg stressvol.[…] Ik probeer alleen aan vandaag te denken, niet aan de toekomst. Ik moet doorgaan en positief blijven.” Lees het volledige verhaal van Ana.
Andreina: ‘Als ik de kans had om bij te dragen aan de maatschappij zou ik dat doen, want we zijn niet allemaal criminelen’
“Voor de nabije toekomst zie ik mezelf met een vergunning en nog steeds hier op het eiland wonen, maar met mijn zoon bij mij. Dat is mijn droom en mijn doel. Het maakt niet uit wat de omstandigheden zijn. Ik wil mijn zoon hier kunnen hebben. Mijn boodschap is dat de meesten van ons eerlijke mensen zijn en dat we net als ieder ander de kans willen krijgen om bij te dragen aan de samenleving. We zijn niet allemaal criminelen.”
Noodhulp Stichting Vluchteling
Miljoenen mensen hebben Venezuela verlaten, alles achterlatend. De sociaaleconomische en politieke onrust heeft de levens van grote aantallen Venezolanen verwoest. Mensen zijn dringend op zoek naar voedsel, onderdak en medische voorzieningen. Stichting Vluchteling en haar partners bieden hulp aan Venezolaanse mensen op de vlucht in onder andere Venezuela en Colombia.