In ‘Gezichten van de Zonnebloem…’ maak je kennis met mensen die op een bijzondere manier betrokken zijn bij de Zonnebloem. Vrijwilligers, deelnemers, donateurs en medewerkers: zij dragen allemaal bij aan het belangrijke werk voor mensen met een lichamelijke beperking. In deze eerste aflevering de zussen Robin en Roxanne van der Weijden. Zij meldden zich, zodra ze beiden 18 jaar werden, aan als vrijwilliger bij de Zonnebloem. Dat de twee Zoetermeerse meiden zich vrijwilliger zouden worden, was overigens niet zo verwonderlijk. Hun oma en moeder zijn ook actief voor onze vereniging. “Van hen leerden we wat het betekent als je iets goeds doet voor een ander.”
Robin was de eerste die zich aansloot bij de Zonnebloem Zoetermeer-Zuid, omdat ze nu eenmaal een jaar ouder is dan haar zus. Maar als het aan Robin had gelegen, had ze zich al op heel jonge leeftijd aangemeld bij de Zonnebloem. “Ik herinner me nog dat ik op mijn tiende al genoot van de verhalen die oma vertelde over haar werk als vrijwilliger bij (vaar)vakanties en uitjes. En hoe ze daar de deelnemers hielp. Dat wilde ik ook!” Haar oma (nu 75 jaar) werkte destijds in het LangeLand Ziekenhuis in Zoetermeer en bij een kindertehuis. Robin ging weleens mee. “Ik voelde me meteen aangetrokken tot het idee om er voor deze mensen te zijn en iets voor hen te betekenen.” Dat wilde ze ook gaan doen voor de Zonnebloem, al moest ze nog even wachten tot ze 18 jaar was – op die leeftijd kun je je aanmelden bij de Zonnebloem. “Dat wachten duurde heel lang”, lacht Robin, nu 20 jaar.
De mooiste verhalen
Ook Roxanne zag, hoewel iets later dan Robin, hoe mooi het werk van de Zonnebloem is en voor welk plezier het zorgt bij mensen met een lichamelijke beperking. De verhalen die zij en Robin hoorden van hun moeder en oma, versterkten dat gevoel nog eens. Roxanne: “Elke keer als zij terugkwamen van een vakantie of uitje dan hadden ze de mooiste verhalen. Dat heeft Robin en mij zeker gestimuleerd om ook vrijwilliger te worden. Ma vertelde een keer een grappig verhaal over een groep mensen in een rolstoel die een flinke heuvel op geduwd werden. Dat zorgde voor een hoop lol onder deelnemers en vrijwilligers. Dat je dat plezier kunt brengen voor Zonnebloemdeelnemers is iets wat ons heel erg aanspreekt.”
Geluk zit in kleine dingen
Robin: “Voor deelnemers van de Zonnebloem kan een vakantie iets heel bijzonders zijn. Bijvoorbeeld omdat ze al lang niet meer op vakantie zijn geweest. Dan is het toch mooi dat je daar als vrijwilliger een bijdrage aan kunt leveren. Als we iets leren van dit vrijwilligerswerk, is het dat juist de kleine dingen heel waardevol zijn. Wij doen op een dag best veel. Ik werk in de kinderopvang, Roxanne studeert voor onderwijsassistent. Als we willen gaan we de deur uit. Maar wat voor ons normaal is, kan voor iemand met een lichamelijke beperking bijzonder zijn. Vorig jaar zijn we mee geweest met uitjes naar Artis en de Keukenhof. De deelnemers genoten daar zo van. Die verwondering is prachtig om te zien.”
Jong en oud
Eerlijk is eerlijk. De deelnemers van de afdeling Zoetermeer-Zuid zien niet zo heel vaak vrijwilligers van 19 en 20 jaar oud. Roxanne en Robin merken dat ze dan vaak ook even moeten wennen aan het idee, wanneer de twee jonge meiden ineens voor hun neus staan. Roxanne: “Maar al snel smelt het ijs en vinden ze het juist prachtig.” Robin: “In de Keukenhof begeleidde ik de 91-jarige Riet. Ik was toen 19. ‘Mevrouw Riet’, zo noemde ik haar, vond het echt heel leuk dat ik met haar was, juist door het grote leeftijdsverschil. Ze vertelde over haar schooltijd en dat ze als 19-jarige ook graag vrijwilligerswerk wilde doen, maar dat dat er toen niet zoveel was. Het is heel leuk om die verhalen te horen. Mevrouw Riet was al 30 jaar niet meer in de Keukenhof geweest. Dat je haar dan daar mee naartoe kunt nemen, voelt bijzonder. Het betekent zoveel voor haar. De foto’s die we toen maakten, heb ik afgedrukt en bij haar thuis afgegeven. Ze heeft ze meteen ingelijst, zo blij was ze ermee.”
Voor iedereen
Naast vrijwilligerswerk tijdens dagactiviteiten willen Roxanne en Robin op termijn ook mee als vrijwilliger tijdens vakanties, net als hun oma en moeder. “We vinden het mooi om dit vrijwilligerswerk met hen te delen.” En later, als ze wat meer tijd hebben, hebben ze zeker oren naar een rol als bezoekvrijwilliger, waarbij ze eens in de zoveel tijd een vaste deelnemer bezoeken. Roxanne: “Een activiteit hoeft niet altijd groot van opzet te zijn en een hele dag te duren. Gewoon bij iemand thuis op bezoek gaan voor een kopje koffie, een praatje en wellicht een spelletje is ook belangrijk.” Robin: “Het mooie van de Zonnebloem is dat het niet uitmaakt wat je lichamelijke beperking is. Er is altijd wel iets waaraan je kunt deelnemen, voor jong en oud. En er is altijd wel iemand die je daarbij begeleidt. Of het nu grote activiteiten zijn, zoals een vakantie, of een kopje koffie en een praatje aan de keukentafel.”
